Ημουν εχτες το απογευμα στο σουπερμαρκετ, και ετζιλουσα το αμαξουδι μου ανετα στους διαδρομους καμνοντας ενα searching για χλωρινη (εληψε μου!). Εγω ημουν με τις φορμες μου, αχτενιστη, κτλ, καταλληλο δηλαδη αουτφιτ για τον μπακαλη, οταν ξαφνικα εκαρτζιλατιστηκαν τα αμαξουθκια μας με ενα παιδι κουστουμαρισμενο, ωραιο, ψηλο κτλ. Τζιαι εγω εκαμα του τοπο να περασει αλλά επεμενε να περασω εγω, με απιστευτη ευγενεια.
Τζιαι τζιαμε εσκεφτηκα οτι η ευγενεια που εσιει ενας ανθρωπος εν ο καθρεφτης της προσωπικοτητας τζιαι του χαρακτηρα μου.
Ολοϊσια ηρταν στο νου μου τζιαλλα περιστατικα σαν τουτο. Τις φορες που ημουν ντυμενη στην τριχα τζιαι ημουν αππαρα, οι αντρες ηταν πιο ευγενικοι μαζι μου. Μεν σου πω τζιαι οι γενετζιες.
Μια φορα, ηταν ενας με ενα αμαξουδι παλε τζιαι εκλειε ολοκληρο τον διαδρομο. Ειπα του εγω ευγενικα, συγνωμη μπορω να περασω, τζιαι απαντα μου με ενα βαριεστημενο υφος (παντες τζιαι ημουν σκουπιδι), να περασεις. Ε ρε παιδιν ποιος εχασε την ευγενεια του για να την εβρεις εσυ? Ως τζιαι στην ευγενεια υπαρχει ρατσισμος. Αν ημουν ρε παιδιν καμια διμετρη αππαρα με βυζαρες τζιαι κωλαρα (γκοουλάρα που λαλει τζιαι ο Απης), ηταν να μου απαντουσες ετσι??
Συγνωμη εν κοπος να ειναι καποιος ευγενικος?
Τζιαι εν μιλω μονο για τα καροτσακια στον μπακαλη, αλλά παντου! Τζιαι η ευγενεια εν βλεπει φυλο.